Corrien coacht en Schrijft

Zo lang je strijdt, leer je niet

BLOG


03/11/2019

Steun van anonieme overeters

Inzicht: Ik heb een eetstoornis, maar ben geen eetstoornis
Belangrijkste les: overeten is een probleem op lichamelijk, psychisch en spiritueel gebied
Energiegever: de liefde van de mensen om me heen
Gewichtsschommeling: 110 tot 152 kg


gog 14-2.jpg
‘IK GA NOOIT MEER OP DIEET’
Hij is de tel kwijtgeraakt van het aantal diëten dat hij heeft gevolgd. Het waren er tientallen. Tot hij besloot: ik ga nooit meer op dieet. Gregor was het spuugzat en sloot zich aan bij de Anonieme Overeters. Eindelijk vond hij daar een methode die hem past als een jas. Streefgewicht en afvallen heeft hij losgelaten. Het gaat vooral om zelfacceptatie.
 
Als kleuter was Gregor mager, maar op de basisschool werd hij zwaarder. Hoewel hij weinig herinneringen heeft aan zijn vroege jeugd, weet hij dat er thuis altijd snel werd gegeten. ‘Meestal kant en klaar voedsel. Wij hielden van lekker eten, maar mijn moeder was geen goede kok. Ik weet dat mijn moeder me corrigeerde als ik te veel at, maar ik wist niet hoe ik anders kon eten. Zij, mijn zus en ik, we hadden allemaal een eetprobleem. Mijn ouders waren gescheiden, mijn vader speelde geen rol. Achteraf denk ik dat ik in mijn jeugd at om me goed te voelen.’
 
Gingen jullie op dieet?
‘Ja, we volgden veel diëten, soms uit tijdschriften, zoals het Atkinsdieet, en soms gingen we minder eten. Ik was een heel gevoelig kind, raakte snel in paniek en had veel stress. Zeker toen wij verhuisden van de stad naar een dorp toen ik een jaar of 14 was. De zes jaren op de middelbare school waren verschrikkelijk, al haalde ik wel goede cijfers. Ik was een dikke homojongen, hield van haken en breien, ik was anders en werd ontzettend gepest.’
 
Hielpen die diëten?
‘Nee, ik heb talloze pogingen gedaan om af te vallen, zelfs accupunctuur. Op mijn 28ste kreeg ik diabetes en toen begon mijn “diëtistenloopbaan”. Maar ja, ik wist al lang wat gezond eten was. Van al die diëtisten kreeg ik alleen het standaardverhaal te horen: dit is gezond eten, zoveel moet je eten, hier is je eetplan. En dat is het dan. Dat werkte natuurlijk niet. Bij de Anonieme Overeters, waar ik inmiddels 2,5 jaar bij zit, heb ik een heel ander plan.’
 
Een ander eetplan?
‘Nee, ik heb geen eetplan, ik volg een programma. Let wel, ik spreek alleen over mezelf. Bij de OA word je geacht alleen over jezelf te praten (OA is Overeaters Anonymous, CD). Het zijn mijn ervaringen. Ik volg de twaalf stappen, dezelfde als die van de Anonieme Alcoholisten. Ik kijk welk voedsel voor mij verslavend is en vervolgens laat ik die dingen weg waaraan ik verslaafd ben. Eigenlijk is het programma een uitnodiging om mezelf te leren kennen. Mijn eetstoornis is een lichamelijke, geestelijke en spirituele ziekte. Op al deze vlakken heb ik werk te doen.’
 
Hoe ben je bij de Anonieme Overeters gekomen?
‘In 2016 dacht ik na de zoveelste afvalpoging: ik ga nooit meer op dieet. Mijn ego kon er niet meer tegen. Ik geloof dat eten een psychisch probleem is en dat een dieet geen oplossing is. Ik gebruikte eten als oplossing voor een moeilijk leven. Het was voor mij onvoorstelbaar dat ik het leven kon dragen zonder te eten. Toevallig zag ik iets over de OA op de tv en toen ben ik daar naartoe gegaan.’
 
Heb je ooit een maagverkleining overwogen?
‘Nee, nooit. Heb er zelfs nooit over nagedacht. Ik denk dat het een zeer agressieve lichamelijke ingreep is voor een psychisch probleem. Dat kan volgens mij niet werken.’
 
Wat heb je bij de OA gevonden?
‘Het was een opluchting te ervaren dat ik oké ben. Ik heb een eetstoornis, maar ik ben geen eetstoornis. Dertig jaar lang heb ik me slecht gevoeld over mijn lichaam. Maar mijn weg is níet het behalen van mijn streefgewicht, het draait om zelfacceptatie. Dat is een grote uitdaging. Bij de OA heb ik geleerd dat stoppen met overeten betekent dat je jezelf moet “schoonmaken”. Voor mij is dat kennismaken met mijn spirituele kracht, en mijn angsten, verdriet en woede onder ogen zien. Dus ook mijn relaties moet ik “opschonen”, zodat al mijn relaties voor mij stressvrij zijn. Van sommige mensen heb ik afscheid moeten nemen.’
 
Spirituele kracht? Wat bedoel je daarmee?
‘Het is een hogere macht die ik erken. Voor mij is dat geen God, maar een innerlijke kracht, noem het mijn kern, die weet wat goed voor mij is. Die mij stuurt als het moeilijk wordt.’
 
Wat doe je als de eetdrang hevig wordt?
‘Er zijn verschillende mogelijkheden. Ik bel iemand op en deel mijn zucht. Of ik ga mediteren en zoek uit wat ik precies moeilijk vind. En ik kan ook in meditatie gaan met mijn hogere macht en om steun vragen. Inmiddels ben ik 2,5 jaar vrij van suiker.’
 
Dus mediteren helpt?
‘Ja, ik mediteer iedere ochtend, vraag steun voor de dag. Zo breng ik mezelf in de acceptatiestand: wat gebeurt gebeurt, het is oké. Ik mediteer steeds kort bij stressvolle situaties: hoe is mijn stressniveau, wil ik hier echt zijn? En ik sluit de dag af met reflectie: wat ging goed, wat ging fout? Meditatie is voor mij een soort tool om tot acceptatie te komen en los te komen van eetdrang.’
 
Ben je afgekomen van je verslaving?
‘Nee, het blijft een verslaving, voor mij is het nooit op te lossen. Verslaving is iets wat boven mijn macht ligt. Eten blijft lekker en het kan me “bedelven”. Maar sinds ik bij de OA ben, eet ik veel gezonder dan vroeger. De meeste stress over eten is bovendien weg. Het grootste succes is echter dat ik in een groep mensen zit die mij niet beoordeelt op mijn gewicht. Ik kan delen zonder veroordeeld te worden.’
 
Hoe reageert je omgeving als je vertelt dat je bij de OA bent?
‘Ik ben daar heel open in en vertel wat er speelt. Ik ben veel zelfbewuster geworden. Als ik nu word uitgenodigd voor een diner dan zeg ik: dankjewel, maar nee. Als ik toch ga eten bij mensen dan vertel ik wat ik niet wil eten: geen suiker, geen bloem, weinig koolhydraten en geen alcohol.
Met mijn partner heb ik de afspraak gemaakt dat hij mag eten wat hij wil en ik mag vragen dat ik dat voedsel niet zie. Dat helpt wel. Verder vermijd ik situaties die moeilijk voor me zijn.’ Lachend: ‘Je zult mij nooit in een ijssalon aantreffen.’
 
Hoe zie je jezelf over vijf jaar?
‘Daar heb ik geen antwoord op. De uitdaging is vandaag en met al het andere wil ik niet bezig zijn. Wat mij veel energie geeft, is de liefde die ik om me heen ervaar, van mijn partner, mede-fellowers en vrienden. En ik heb het uitzicht dat ik rust in mijn hoofd krijg en dat houdt me op de been.’[/font][/size][/color]

Admin - 14:19 | Een opmerking toevoegen