Corrien coacht en Schrijft

Zo lang je strijdt, leer je niet

BLOG


05/28/2019

Liefde = eten

bloesem2014 (2).jpgEnergiegever: in de natuur wandelen
Belangrijkste inzicht: eten is een verslaving
Belangrijkste les: je kunt altijd weer opnieuw beginnen
Gewichtsschom-meling: 57- 84 kg

Haar ogen gaan stralen als ze het over de Limburgse, bourgondische gastvrijheid heeft.Bij Annelies thuis was de koelkast vol en de kelderkast tot de nok gevuld. ‘Overvloed stond gelijk aan gastvrijheid, want als er plotseling gasten voor de deur stonden dan moest er volop eten in huis zijn.’ Annelies heeft een haat-liefdeverhouding met eten. Eten is gezelligheid, maar dik-zijn een gruwel.

 
Terug naar de jaren zestig. Voor mijn ogen zie ik hoe Annelies opveert als ze jeugdherinneringen ophaalt. ‘Tijdens de kermis kwamen de vlaaien in huis die bij de bakker werden afgebakken, omdat daar de grote ovens stonden’, zegt ze. ‘Ik zie me nog lopen in een soort optocht; ik met de lege pannen voorop, blij en trots. Achter mij liepen mijn zus en broer met zes vlaaien op een smalle plank, die ze op hun schouder droegen. We liepen meerdere keren op en neer. Er waren drie soorten: echte vlaai van fruit, zonder ribbeltjes er bovenop, dan vlaai met een ruitpatroon van ribbeltjes en dan nog een soort taart. Bij een tante kregen we altijd christoffeltaart. Het was de bedoeling dat je op het eind van de dag van alle soorten had gegeten. Minstens één punt, liever twee.’
 
‘Eén keer was er te weinig eten in huis, terwijl er gasten onaangekondigd voor de deur stonden. Snel verliet ik door de achterdeur het huis en holde naar de slager om vlees te kopen.
Als ik me geluk voorstel’, zegt Annelies dromerig, ‘dan zie ik lange, rijk gevulde tafels waaraan mensen eten. Zo’n beetje als in Italiaanse films. Ik ben dol op lekker eten en ik vind het heerlijk om een goed gevulde koelkast te hebben. Dat geeft me een gevoel van veiligheid. Helaas is het bij mijn partner precies andersom: zijn koelkast is leeg en hij houdt van karigheid.’
 
Wanneer begon je dikker te worden?
‘We aten thuis goed. ’s Avonds altijd drie gerechten: soep, aardappels, groenten en vlees en zelfgemaakte pudding. Heerlijk! Pas in de puberteit werd ik dikker. Mijn zus en moeder zeiden dat ik te dik was, maar ik trok me daar niet al te veel van aan. Toen ik op kamers ging, ben ik voor het eerst gaan lijnen. Ik had gelezen dat je van kwark zou afvallen, dus at ik. Veel kwark. Zelfs kwark op brood, zo vies! Toch heb ik dat lang gedaan, maar ik dronk er wel bier bij. Dus hoe effectief het was, weet ik niet.’
 
Vond je jezelf toen dik?
‘Nee, wel stevig, niet dik. Maar volgens een vriendje was ik te dik. Shocking, vond ik dat. Eigenlijk vond ik mezelf pas dik toen ik ophield met roken en vijftien kilo aankwam. Net als roken is eten ook een verslaving. Ik ben liefhebber van lekker eten en kan er ongelooflijk van genieten.
Later realiseerde ik me dat ik liefde en zorgzaamheid onbewust heb gekoppeld aan eten. Mijn moeder drukte haar liefde en zorgzaamheid uit met eten. Toen ik op kamers woonde, stopte ze mijn weekendtas vol met eten. Dat was haar manier om haar gevoelens voor mij te tonen. En nog steeds voel ik me goed als ik veel eet.’
 
Wat deed je toen je na het roken vijftien kilo erbij kreeg?
‘Ik haalde zo’n boekje van Montignac in huis, maar het sprak mij niet aan. Toen ben ik gaan vasten, zo’n tiendaagse vastenkuur. Dat hielp. Door twee keer per jaar te vasten, lukte het me om een poosje een rem op mijn consumptiegedrag te krijgen, dat heb ik wel een paar jaar gedaan. De omslag kwam echter toen ik opeens een foto van mezelf zag. Ik woog in die tijd 84 kilo en ik ben tamelijk klein van stuk. Ik schrok me dood. Ik vond mezelf een vet varken! Het was een wake-up call. Zo zwaar wilde ik niet zijn.
Ogenblikkelijk - dat was in 2008 - ben ik naar de Weight Watchers gegaan. Daar werd ik me ervan bewust dat ik de gewoonte had me helemaal vol en rond te eten, omdat ik me volledig verzadigd wilde voelen. Bij de WW leerde ik eerder te stoppen. Toch blijf ik mijn moeder horen zeggen: “Kind eet toch wat, je moet genoeg eten!”
 
Voor jou is lekker eten gekoppeld aan gastvrijheid, gezelligheid en liefde. Hoe val je dan af?
‘Die koppeling zal niet verdwijnen. Dat merk ik bijvoorbeeld door de compleet andere gewoonten van mijn vriend, met wie ik een latrelatie heb. Bij hem is het soberheid troef. Zijn koelkast is leeg, hij heeft niets met eten of alcohol en volgens hem ben ik te dik. Maar ik blijf het heel ongezellig en ongastvrij vinden als er geen koekje bij de koffie is. Bij hem thuis zit er niets anders op dan te matigen en als we op vakantie gaan hoef ik echt niet bang te zijn om aan te komen.’
 
Dus hij waakt over jouw gezondheid?
‘Ja, als een soort cipier. Als we bijvoorbeeld toch wat nootjes nemen en ik neem ietsje meer dan hij, dan krijg ik daar steevast een opmerking over. Hij vindt dat mensen met overgewicht geen discipline hebben. Dat ieder pondje door het mondje gaat. Het is me nog niet gelukt hem te overtuigen dat zo’n houding mij niet helpt en dat het juist een averechts effect heeft. Zodra ik in mijn eigen huis ben, gaan de remmen los en eet ik meer.’
 
Hoe ga je dit oplossen?
Lachend: ‘Niet samenwonen en accepteren dat me bij hem weinig anders rest dan me tevredenstellen met een sober regime. Aan de andere kant: ik wil ook niet heel dik zijn omdat ik het niet mooi vind. Ik vind mezelf nu vijf kilo te zwaar en die wil ik er wel af.’
 
Gaat dat lukken?
‘Ja, want als het moet ga ik weer naar de Weight Watchers. Het helpt mij om drie redenen: ik schrijf dan alles op wat ik eet en drink. Ik weet bijvoorbeeld precies hoeveel punten een cappuccino is. Als ik overdag te veel punten opgesoupeerd heb, dan kies ik ’s avonds voor een espresso. Een cappuccino kost namelijk veel punten.
Ten tweede weeg ik bij het koken van tevoren de hoeveelheden. Ik heb de neiging porties te klein in te schatten. En het derde hulpmiddel is de weegschaal. Ik weeg me bij de Weight Watchers één keer per week. Dat werkt goed voor mij.
Inmiddels weet ik dat eten een verslaving is. Dat is mijn belangrijkste inzicht. Maar ik heb ook geleerd dat ik altijd de draad weer kan oppakken als ik een poosje te veel heb gegeten. Dan ga ik naar de Weight Watchers en val ik weer af.’
 
Hoe zie je je over vijf jaar?
‘Ik denk dat er niet veel verandering is. Ik weet precies wat mijn eetobsessies zijn en de moeilijke momenten. Ik weet ook heel goed wat gezond eten is. Slank zal ik nooit worden. Maar ik hoop dat ik dan de gang naar de Weight Watchers kan voorkomen. Dat ik eerder in kan grijpen. Wat ik graag zou willen, is dat mijn partner me meer ruimte geeft, mij mijn gang laat gaan en zich vooral niet bemoeit met mijn eetgewoonten. Dat hij hooguit belangstellend vraagt: “Zou je dat nu wel eten?” Aan de andere kant…, we hebben elkaar niet voor niets uitgezocht: een bourgondiër en een sobermans. We houden elkaar wel in evenwicht.’

Abonneer je kosteloos op Tips Grip op je gewicht

Admin - 10:07 | Een opmerking toevoegen

Opmerking toevoegen

Fill out the form below to add your own comments

Om geautomatiseerde spam zoveel mogelijk te beperken, is deze functie beveiligd met een captcha.

Hiervoor moet inhoud van de externe dienstverlener Google worden geladen en moeten cookies worden opgeslagen.